Rzeczownik i przymiotnik w szwedzkim – wielka miłość

Rzeczownik i przymiotnik w szwedzkim pozostają w miłosnej relacji. Jednak to przymiotnik w tym związku chodzi na kompromis i dostosowuje się do rodzaju i liczby rzeczownika:

• W przypadku rzeczowników rodzaju “en” przymiotnik nie dostaje żadnej końcówki.
• W przypadku rzeczowników rodzaju “ett” dostosuje się do rzeczownika i doklei sobie końcówkę “t”.
• W przypadku liczby mnogiej lub formy określonej rzeczownika, przymiotnik “wystroi się” w końcówkę “a”.

Warto zapamiętać, że:

Ona jest pewna siebie.

Ćwiczenie jogi nie jest takie trudne.

Przymiotnik w szwedzkim się czasem buntuje

Przychodzi jednak taki moment, że przymiotnik ma dość ślepego podążania za rzeczownikiem i urządza bunt na pokładzie:)

Dzieje się to dlatego, że przymiotnik ma słabość do zaimków dzierżawczych i genitivu. Kiedy tylko je zobaczy, stroi się w swoją najpiękniejszą końcówkę – a.

A co na to rzeczownik?

Rzeczownik ma to w nosie. Ani myśli się określić! Nie będzie sobie nic doklejał.

Innymi słowy: przymiotnik przyjmie formę określoną -a, natomiast rzeczownik pozostanie w formie nieokreślonej.

Över min döda kropp

Po moim trupie (dosł. martwym ciele)

To idiomatyczne wyrażenie świetnie ilustruje tę gramatyczną zasadę.

Mam nadzieję, że ten wpis pozwolił Wam zrozumieć burzliwy związek rzeczownika i przymiotnika w języku szwedzkim. Nazywa się go fachowo związkiem zgody:) Ale jak widzicie nawet w zgodnych związkach, zdarzają się drobne konflikty;)

Chcesz się uczyć szwedzkiego ze mną? Skorzystaj z mojego kursu.